سفارش تبلیغ
صبا ویژن

نقش خانواده و مدرسه در تقویت یا درمان خجالتی بودن کودکان

خجالتی بودن یک صفتِ چند بُعدی است. کمرویی و حس خجالت می‌تواند در بسترهای متنوعی ریشه داشته باشد و طبیعتاً به همین علت، نمی‌توان یک راه‌کار یا توصیه قطعی درباره‌ی آن مطرح کرد. اتفاقاً همین چند ریشه‌ای بودن است که باعث شده دانشمندان مختلف روانشناسی از زوایای مختلف به آن نگاه کنند و هر محققی از منظر مورد علاقه‌ی خود به تحلیل آن بپردازد. کافی است پای صحبت چند کارشناس بنشینید تا تفاوت‌های عمیق نگاه به خجالت و کمرویی را کاملاً حس کنید.

جالب این‌جاست که دیدگاه هیچ‌یک از کارشناسان به صورت کامل درست یا نادرست نیست. بلکه هر یک از آن‌ها بخشی از مسئله را مورد توجه قرار داده‌اند.

تحلیل زیمباردو درباره خجالتی بودن و نقش والدین در آن

فیلیپ زیمباردو به عنوان یکی از نام‌های شناخته شده در این زمینه، نکته‌ی مهمی را به ما یادآور می‌شود.

او می‌گوید که با توجه به چندوجهی بودن پدیده‌ی کمرویی، ما نمی‌توانیم به سادگی یک نگاه را بپذیریم و نگاه دیگری را کنار بگذاریم.

زیمباردو توضیح می‌دهد که در مطالعات خودش، به نتیجه رسیده که 70? پدرهای کمرو و خجالتی، حداقل یک فرزند کمرو و خجالتی هم دارند.

در مطالعه‌ی دیگری درباره‌ی مادران هم به نتیجه مشابهی رسیده است.

در نگاه اول احتمالاً خواهیم گفت که حرف دانشمندانی که این صفات را ارثی می‌دانند تا حد زیادی درست است.

اما زیمباردو بررسی دیگری هم انجام داده و می‌گوید: این‌که فقط یکی از والدین خجالتی باشند یا هر دو نفر خجالتی باشند، باعث تغییر احتمال وجود یک فرزند خجالتی میان فرزندان نمی‌شوند.

جالب این‌جاست که اگر در خانه‌ای فرزند اول خجالتی باشد، نمی‌توانید نتیجه بگیرید که فرزندهای بعدی هم با احتمال بیشتری – نسبت به متوسط جامعه – خجالتی هستند.

زیمباردو در توصیف علت این پدیده حدس می‌زند که احتمالاً والدین در مورد فرزند اول، سطح انتظارات بالاتر و نگاه سخت‌گیرانه‌تری دارند و به همین علت الگوهای خجالت و کم‌رویی را هم بیشتر و قوی‌تر به فرزند اول منتقل می‌کنند.

همه‌ی این توضیحات می‌تواند ما را به یک نتیجه گیری مهم برساند:

به جای این‌که در تلاش برای یافتن ریشه‌های خجالت و کم‌رویی و سهم هر یک از آن‌ها باشیم (که اتفاق نظر چندانی درباره‌شان وجود ندارد) می‌توانیم به رفتارهایی فکر کنیم که به صورت قطعی می‌دانیم خجالت و کم‌رویی را تشدید می‌کنند. هم‌چنین به این بیندیشیم که چه محیط‌هایی می‌توانند این الگوی رفتاری را کاهش دهند. خوش‌بختانه در این زمینه، دانش روانشناسی دستاوردهای مطمئن‌تری در اختیار ما قرار می‌دهد.

منبع: سایت متمم